Tradycja przedchrześcijańskich Słowian a „neopogaństwo”

Aleksandr Dugin

Czy dawni Słowianie (Słowianie wschodni, nasi najbliżsi przodkowie) mieli sakralną tradycję przed Chrztem Rusi? Oczywiście, że mieli. Każdy ją miał, my naturalnie też.

Jaka ona była? Nie wiadomo z pewnością. Jednakowoż można o niej uzyskać w następujący sposób:

1. Porównując ją z materiałami innych Indoeuropejczyków - przede wszystkim poprzez trójfunkcyjny model Dumézila. Nie zapominajmy, że język słowiański to język z grupy satem, co oznacza, że ​​Irańczycy (a zwłaszcza koczowniczy, czyli Turan) i Hindusi są nam językowo (i prawdopodobnie kulturowo) bliżsi, niż zachodni Europejczycy, którzy mówią językami z grupy kentum. Tutaj bardzo pomocny będzie nam słownik Iwanowa/Gamkrelidze [1]. I Benveniste [2], i Juliusa Pokornego [3]. I semiotyczna szkoła Iwanowa/Toporowa [4].

2. Poprzez tradycję prawosławną w jej ludowym wymiarze, interpretację świąt, figur świętych, opowieści biblijnych i ewangelicznych, kalendarza, znaków itp.

3. Poprawne i dokładne odczytywanie ludowych wierszy, pieśni, gier, rytuałów, baśni, legend. Czyli poprzez hermeneutykę rosyjsko-słowiańskiego folkloru.

4. Staranne śledzenie wspólnych tematów, historii i idei z innymi, eurazjatyckimi grupami etnicznymi - Ugrofinów, Turkami itp., z którymi Rosjanie żyli obok siebie przez stulecia.

5. Systematyczne studiowanie materiałów archeologicznych.

6. Dokładne i skrupulatne badanie kultury i życia rosyjskich chłopów. Włączając staroobrzędowców, a nawet sekty ludowe, herezje - są one bogate czasami w elementy archaiczne.

7. Paleogenetyka (która wydaje mi się bardzo wątpliwa, ale na nią nalegam).

W każdym razie musimy mieć makrohipotezę na temat tego, czym mogłaby być dawna, słowiańska tradycja sakralna. I właśnie wychodząc od niej, już powinniśmy weryfikować, czy coś jest potwierdzone, czy nie. Aby coś znaleźć, musimy wiedzieć, czego szukamy.

Przy czym musimy wziąć pod uwagę, że do pewnego momentu takie badania były ograniczone przez Kościół ze względów ideologicznych. Potem przyszli materialiści ze swoimi ateistycznymi dogmatami i teorią formacji historycznych. Następnie liberałowie, którzy generalnie nienawidzą nas, Rosjan.

Dopiero teraz możemy poważnie i gruntownie zająć się tym problemem.

Jednocześnie tak zwane „neopogańskie” rekonstrukcje są najczęściej powierzchownymi fantazjami, skopiowanymi z zachodnich wzorów i całkowicie nie do utrzymania. Wszystko to jest całkowicie błędne. Wyjaśnienie sakralnych struktur rosyjskiej tożsamości przedchrześcijańskiej jest ogromnym przedsięwzięciem, wymagającym szeroko zakrojonej pracy naukowej i duchowej. Pewne kroki w tym kierunku zostały oczywiście podjęte, zwłaszcza przez językoznawców i szkołę semiotyczną. Jednakowoż to jeszcze nie wyszło poza etap przygotowawczy. Jest wiele tego, co jest wartościowe, ale w stanie chaotycznym. Pominięcie tego etapu i rozpoczęcie modlenia się do kłód i głośnego wrzeszczenia nie jest rozwiązaniem, ale całkowitą dyskredytacją całego przedsięwzięcia.

Tłum.: dr Krzysztof Karczewski

Przypisy:

[1] Właczesław Iwanow (ur. 21.08.1929 - zm. 07.10.2017) - radziecki, amerykański i rosyjski filolog, semiotyk, indoeuropeista, antropolog kulturowy. Tamaz Walerianis dze Gamkrelidze (ur. 29.10.1929 - zm. 10.02.2021) - gruziński lingwista. Autorzy prac z zakresu badań m.in. nad językami indoeuropejskimi. Najbardziej znani z umiejscowienia indoeuropejskiego urheimatu („praojczyzny”) w rejonie wschodniej Anatolii, południowego Kaukazu i północnej Mezopotamii, gdzie język praindoeuropejski był używany w V–IV tysiącleciu p.n.e. Poza tym autor m.in. „The Russian orthodox church of Alaska and the Aleutian Islands and its relation to native American traditions — an attempt at a multicultural society, 1794—1912” (Waszyngton 1997) („Rosyjski Kościół Prawosławny na Alasce i Wyspach Aleuckich i jego stosunek do tradycji rdzennych Amerykanów — próba stworzenia społeczeństwa wielokulturowego, 1794—1912” - przyp. red. KK.

[2] Émile Benveniste (ur. 27.05.1902 - zm. 03.01.1976) - francuski lingwista, który opublikował prace z zakresu gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich i lingwistyki ogólnej. Co ciekawe, podejmował on próby rekonstrukcji języka praindoeuropejskiego - przyp. red. KK.

[3] Julius Pokorny (ur. 12.06.1887 - zm. 08.05.1970) - austriacko-czeski językoznawca i badacz języków celtyckich, a szczególnie języka irlandzkiego, zwolennik irlandzkiego nacjonalizmu. Autor niemieckojęzycznego słownika „Indogermanisches etymologisches Wörterbuch” („Indoeuropejskiego słownika etymologicznego”), wydanego w 1959 roku. Co więcej, J. Pokorny był zwolennikiem teorii paniliryjskiej i umiejscowił urheimat cywilizacji iliryjskiej między Wezerą a Wisłą i na wschód od tego regionu, gdzie migracja rozpoczęła się około 2400 r. p.n.e. Ponadto zasugerował on, że elementy iliryjskie można znaleźć w większej części kontynentalnej Europy, a także w Brytanii i Irlandii - przyp. red. KK.

[4] Władimir Toporow (ur. 05.07.1928 - zm. 05.12.2005) – rosyjski filolog, indoeuropeista, semiotyk kultury. Jeden z założycieli i czołowych przedstawicieli tartusko-moskiewskiej szkoły semiotyki. Wł. Toporow i Wł. Iwanow wysunęli teorię „mitu głównego”, a więc teorię z zakresu porównawczej mitologii indoeuropejskiej, której istota polega na zidentyfikowaniu jej głównego wątku mitologicznego – wątku walki Gromowładnego z Wężem - przyp. red. KK.

Oryginał w języku rosyjskim: https://t.me/Agdchan/21999